29 Ocak 2012 Pazar

kendimle başbaşa kaldığım TEK sahne...

burasıdır BLOG....
yeni farkettim okunmak için yazılma alanı galiba BLOG....
benim içinse bambaşka bir amaca hizmet ediyor...
ulaşılabilir, partik, her zaman , her yerden, yıllardır kaybolan yazılar ilk kez kaybolmuyor....
BLOGGER olmak başka birşey ben BLOGGER olamam, olana da mani olmam ama hiçbir amacımla uyuşmuyor.
Mailler gelmeye başladı, blogunuzu tanıtın, kitlelere ulaştırın, buradan link verin , buradan zart zurt gibi.
Ben buraya yazdığımı bile toplasan 10 kişiye söylememişimdir ki, bir doğumgünü yapsam küçük birşey yapayım dediğimde çağrılacak 80 kişi çıkıyor nasıl eleyeceğimi sapıtıyorum.
Çok insanım var, iyi ki var ben yapıyorum ama konu yazmaksa çoğınluğu köşede dursunlar ...
Hayatımda o kadar çok fikir alıyorum ve dinliyorum ki;
evet burası benim kendimle kaldığım tek sahne kimseyi bu sahneye ortak edemeyeceğim...
Beni tanıyanlar ismimden bulamasın diye bu blogun ismi bile antin kuntin bişi...
Nuran hep senin sahnede olma isteğin var der ( iyi ki dedi bu arada bunu ben benim neyim var diyordum bu tanımla rahatladım ) ki doğrudur besledikce bu isteğimi ben daha bir tamamlanıyorum.
Ama burası başka biryer benim için.
Kimsenin yorumu beni yormuyor....
Yorumunu merak ettiklerime kendim soruyorum zati...
Zaten sanırım görsel emeği bir blog kadar değil bu adresin...
Ciddi emek verenler var buna ne iyi yapıyorlar...
Satırlar benim , hafıza benim , burası benim...
Sevgiler.....

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder