radyoyu arayan çocuk , fotokopi teknik servis elemanıymış...
maalesef teknik servis elemanıyım ağbi dedi.
radyocu, 'neden maalesef ? ' dedi.
'ya çok yoğunuz ağbi' ..
'sevmiyor musun işini ?;'
'ya ağbi, şimdi....'
'patron dinler di mi konuşamıyorsun ?'
'yok ağbi o uyuyordur kesin....'
geçen gün kuaförde de aynı konuşma oldu.
manikürcü neden geç geliyor dedim.
o patronun karısı dedi.
ataşehirdeyim ( erken açan çocuk da ataşehirde yaşıyor..)
nereden geliyor peki dedim
tuzladan ...( geldiğine dua edin denecek kadar uzak mesafe )
nasıl kalıp yerleşmiş...
şimdi bana ne oluyor ?
çünkü hasbel kader 29 yaşında patron olan ben de hep aynı zannın altında kaldığımı farkediyorum.
hem de 2.5 yaşında bir oğlum var ve hamilelikle birlikte 3,5 yıldır en geç 07.20'de ayakta olmak zorundayım.
bazen ekibim arıyor 09.30 gibi ayyy uyandırmadım di mi diyor.
inanamıyorum...nasıl bir hayatım var ki benim ? Bihter gibi 10.00 suları uyanıp, gece elbisesi ile kahvaltıya inip, boğazda yürüyüş mü yapıyorum, köpüklü banyo sonrası acaba ???*
uyumuyorum, ben uyumuyorum diye herkese anlatasım var.
ofisten çıktıktan sonra devam eden mailleşmeler, her tatilde karar aşamasında olan işler, kaybedilmemesi gerekenler, kazanılması gerekenler, genelde ortaklarımla ve müşterilerimle uzun telefon konuşmaları, gece yarısı yaptığımız hesaplar, okumam gereken yönergeler, yasalar, ekip yönetmek için takip etmem gereken detaylar zaten mesai tüm hayatıma yayılmış durumda.
hele ki patronsan aslında hiç sağlıklı uyumuyorsun.
işten çıkması gereken birinin hayatının yükü, hep bir vicdan sorgulaması, kalırsa başarılı olanın haklarında yapabileceğin yenilemeler, yapmazsan bunların haksızlığı.
kafamın basmadığı vergi mevzuatı
personel çalıştırdığın için suçlu gibi hissettiren ssk mevzuatı.
piyasaya giren yabancı rakip.
kafası karışan iyi çalışan.
insanları mutlu etme ve karlı bir şirket olma çabası.
beyaz fırında gezerken , google'da search yaparken acaba ne yaparsak böyle olur diye düşünmek.
ortaklarımla oturduğumuz her kafede cep telefonun hesap makinesi ile çalışmamız.
ben zaten toplasanız 3 saat derin uyuyorumdur.
yediğimin yarısı da iş yemeğidir.
giydiğimin % 80'i iş içindir.
kuaför masrafımın % 70'i örnek olmak içindir.
evet patron oldum ve hayatımı sattım...
ve uyumuyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder