Anne olduktan sonra attığım her adımda ayağım ağır ruhum ağır benim.
İŞ dışında olduğum her an tüm yontulmalarıma rağmen hep bir suçluluk duygusu.
Öyle bir yaşantı ki, unutmuşum neyi sevdiğimi, neyi özlediğimi.
Tüm grup artık gece dışarı çıkma vaktidir deyip çektik isyan bayrağını o gece farkettim.
Anne olmak tüm kimliklerimden çok şey aldı götürdü elbette ama.
O gece anladım ki, en çok sevgili kimliğimi düşürdü benim.
Biz oysa ki hiç eş olmamıştık birbirimize.
Ağıza pelesenk olmuş SEVGİLİ hitabına gıcıklığım var ama şimdi görüyorum net olarak bizi.
Biz çok iyi ev arkadaşıydık, resmi nikahı da aradan çıkartmış olan birlikte yaşayan sevgililerdik eşimle.
Birden annelikle EŞ olmayı bekledim ...
Tuhaf birşey EŞ olmadan BABA olmasını bekledim eşimin.
İçince , gezince , ortada eş durumunda ötürü ortak bir borç yoksa, Kaan konumuz olmayınca , işin içine anneler , babalar, kayın valideler , kayın pederler girmeyince fazlası ile alışkınız biz birbirimizin ritmine.
Var hep bir itirazımız ama itirazlarımıza kızgınlıklarımıza bile alışkınız.
Beklentilermiş ya bizi hayal kırıklığına uğratan.
Bilmiyorum ne beklediğimi de.
Zor ama çok zor...
Evde vakit bile geçirmemiş bir çiftin çocuk büyütürken apışıp kalmaması.
Zor olanı atlattık ...
İzler kaldı, yaralar aldık...
Büyüdük, olgunlaştık, vardır bir hayır...
Ama çok yorulmuşum ben meğer.
5. kadehten sonra amaaaan ne olmuş ki uyumuştur çoktan Kaan dedim o gece.
Saat 23 suları + alkol + eğlence anne kimliğim düştü.
Nasıl hafiftim...
İş sırasında böyle değilim anne anne yaşamıyorum orada sahneleri ama orada da çok ağır bir sorumluluk ve yük altındayım ben.
Daha çok bu kimlikten sıyrılmak hem akıl sağlığı hem de sağlıklı bir anne olmak için de şart.
Başarırım umarım...
Umarım başarırım...
Bir sis bulutu ne yaşadığımı nasıl yaşadığımı hep gölgeliyor.
Belki katlanılamayacak zorlukları da gölgelemiştir böyle düşünülürse...
3 yaş sonrası dağılan sisin ardından nasıl bir ben çıkacak merak ediyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder